Kiedy byłam mała, sądziłam, że z plasteliny można ulepić na przykład owoce albo dinozaury, ale teraz widzę, że z plasteliny najczęściej chcemy ulepić ludzi.

Już wiele razy życie pokazało mi, że tam gdzie widziałam ból i krzywdę, tam zawsze była okazja, żeby otworzyć się na miłość.

Ta aksamitna ciemność, ten bezlitosny wiatr zabiera wszystko stare, wymraża to, co nietrwałe, to, co stoi ci na przeszkodzie, co ci przesłania Siebie, przesłania Ci Miłość, a czy w ogóle istnieje? Po co ci to? Po co ty to niesiesz? Przecież to za ciężkie dla ciebie.

Bycie tu i teraz nie zawsze polega na tym, że jest rozkosznie i błogo niczym na poduszeczce w pachnącej kadzidełkami szkole medytacji 🌻

Oj, miałam ciężki czas teraz. Potrzebowałam wycofać się z social mediów. Zanurzyć się w swój wewnętrzny świat. Przywitać się z tym, co się pojawiło – choć do przyjemnych nie należało.